خنیاگر

دلم کپک زده آه که سطری بنویسم از تنگی دل
همچو مهتاب زده ای از قبیله آرش بر چکاد صخره ای
زه جان کشیده تا بن گوش
به رها کردن فریاد آخرین
کاش دلتنگی نیز نام کوچکی می داشت.......